สาวทุ่งกุลาถ่าอ้าย

เสียงแคน แลนตรอยแลนตรอยแลนแตร หม่วนคักแท้แท้ พาใจน้องให้ฮำฮอน คิดฮอดผู้บ่าว คนเก่าผู้เคยเว้าวอน ฟังไปพาใจสะท้อน คือเสียงอ้ายอ้อนบอกฮัก ลมหนาว สาวทุ่งกุลาว้าเหว่ คิดฮอดอ้ายเด คนที่เคยนอนหนุนตัก หม่องเถียงนาน้อย อ้ายเคยเว้าออยบอกฮัก แต่วันนี้อ้ายจาก น้องไปหนีไกลเข้ากรุง สาวทุ่งกุลา ยังถ่าอ้ายอยู่คือเก่า ยังจำคำเว้า ของอ้ายผู้บ่าวบ้านทุ่ง คันได้เงินก้อน สิย้อนคืนนาลากรุง สิกลับมาหาป้าลุง ให้แม่กับพ่อมาขอสาวนา เสียงแคน แว่วหวานสะท้านดวงจิต พาใจให้คิด คิดไปว่าอ้ายสิมา แดดสีแสงส่อง รวงทองเต็มท้องทุ่งนา น้องอยากให้อ้ายฮู้ว่า สาวทุ่งกุลาคนนี้ยังคอย สาวทุ่งกุลา ยังถ่าอ้ายอยู่คือเก่า ยังจำคำเว้า ของอ้ายผู้บ่าวบ้านทุ่ง คันได้เงินก้อน สิย้อนคืนนาลากรุง สิกลับมาหาป้าลุง ให้แม่กับพ่อมาขอสาวนา เสียงแคน แว่วหวานสะท้านดวงจิต พาใจให้คิด คิดไปว่าอ้ายสิมา แดดสีแสงส่อง รวงทองเต็มท้องทุ่งนา น้องอยากให้อ้ายฮู้ว่า สาวทุ่งกุลาคนนี้ยังคอย