คิดพ้อน้องแหน่เด้อ

อ้ายไปไกลตา อย่าลืมสาวนาผู้คอยห่วงใย จากอีสานแดนไกล สู่เมืองใหญ่มหานคร จากแดนดอกคูน ที่อ้ายเคยซูนสองแก้มอ่อน อ่อน ยามอ้ายได้หนุนหมอน หม่องนอนใหม่ย่านใจอ้ายเปลี่ยน หมอนขิดบ้านไพร บ่งามถืกใจคือหมอนใยผ้า แข็งกะแข็งบ่นุ่มบ่หนา คือแก้มสาวนาบ่ใสบ่เนียน ได้พ้อของใหม่ ย่านหลาย หลาย ย่านใจอ้ายเปลี่ยน ยามมีสาวเข้ามาเวียน ให้ท่องจำไว้ว่ามีไผรอ เฮ็ดหยังให้คิด พ้อน้องแหน่เด้อ ใจเจ้าอย่าเผลอ หัวใจเด้อซื่อตรงอย่างอ ให้คิดหลาย หลาย คนหลังยังหวังยังรอ อย่าหลิ่วตาล้อใส่ผู้สาว ให้ฟ่าวเก็บเงิน ยามห่างไกลตา คิดพ้อสาวนาคนนี่แหน่ คิดฮอดพ่อฮอดแม่ เพิ่นตั้งตาแลอย่ามัวหลงเพลิน กรุงเทพฯสาวหลาย อย่าเผลอใจเทียวไปบ้านเพิ่น ปล่อยคนคอยให้เป็นส่วนเกิน ตกกะเทินคอยอ้ายบ่มา เฮ็ดหยังให้คิด พ้อน้องแหน่เด้อ ใจเจ้าอย่าเผลอ หัวใจเด้อซื่อตรงอย่างอ ให้คิดหลาย หลาย คนหลังยังหวังยังรอ อย่าหลิ่วตาล้อใส่ผู้สาว ให้ฟ่าวเก็บเงิน ยามห่างไกลตา คิดพ้อสาวนาคนนี่แหน่ คิดฮอดพ่อฮอดแม่ เพิ่นตั้งตาแลอย่ามัวหลงเพลิน กรุงเทพฯสาวหลาย อย่าเผลอใจเทียวไปบ้านเพิ่น ปล่อยคนคอยให้เป็นส่วนเกิน ตกกะเทินคอยอ้ายบ่มา