هر شب دعا مي کردم تو رو تنها ببينم
بگم که آرزومه تو باشي همنشينم
ولي يه شب که ديدم
با ديگر نشستي
گفتم تو هم خدايا
دل مرا شکستي
منم تو رو ميخواستمو چيزي نگفتم
دلم مي خواست که اول از تو مي شنفتم
ولي سکوت راه منو تو رو جدا کرد
غرور بيجا عشق و هم فداي ما کرد
هر دو رفتيم خونه ساختيم
از عشق هم دل کنديم
تو دست ما حلقه زرد
ميگه افسوس پابنديم
حالا همديگرو ديديم که خيلي ديره
از کار سرنوشت آدم خندش مي گيره
تو ياد ما خاطره ها زنده مي مونه
شايد که قسمت همينه خدا مي دونه
