สุโขทัยระทม

บ้าน พี่อยู่สุโขทัย เพราะบ้านพี่ไฟไหม้ ขอลามาไกลทิ้งถิ่น ดั่งคนจรขาดที่นอนที่อยู่ที่กิน เปรียบเหมือนเป็นเช่นนกขมิ้น ยุพินจงโปรดเห็นใจ พี่ เสี่ยงโชคด้วยน้ำตา เหมือนคนไม่มีค่า ทุกวันเวลาร้องไห้ พี่คนจนสู้อดทนเที่ยวเร่ร่อนไป เดินหางานไกลใกล้ จงเห็นใจคนอกตรม จาก ดวงใจคนไร้รังนอน ขอทรามวัยใจอ่อน อุ้มชูให้อยู่สุขสม ปลอบใจยามเศร้า ยามหนาวให้มีผ้าห่ม อย่าทิ้งให้พี่ขื่นขม ระทมเหมือนสุโขทัย ที่ พี่ฝากให้น้องนาง ขอร่วมเรียงเคียงข้าง น้องจงนำพาชิดใกล้ ถูกไฟผลาญต้องซมซานจากสุโขทัย หมดทรัพย์สินเพราะไฟไหม้ เหลือดวงใจมาฝากนาง ที่ พี่ฝากให้น้องนาง ขอร่วมเรียงเคียงข้าง น้องจงนำพาชิดใกล้ ถูกไฟผลาญต้องซมซานจากสุโขทัย หมดทรัพย์สินเพราะไฟไหม้ เหลือดวงใจมาฝากนาง