ให้รักเรานำทาง

แดดงามทอสาย ปลายท้องฟ้าทุ่งนาบ้านเฮา สายลมเบาๆพัดความห่วงใย ของใครมาหา ฝากไว้ในผักกะแยง ดอกบานแล้งสุมทุมพุ่มป่า เก็บไว้ในหัวใจน้องหล่า คนรอ อ้ายจากบ้านไป ไกลถิ่นฐานทำงานสร้างตัว เย็นย่ำค่ำมัวเราโบกมือลา น้ำตาเอ่อคลอ แรมตะวันผ่านผันปีเดือน แสงดาวเลือนกี่เช้าแล้วหนอ ทิ้งคำสัญญาว่ารอ เหน็บหนาว ไปอาบแสงเดือนบ้านอื่น อย่าลืมคืนกลับมาบ้านเฮา เมืองร้อนแรงแสงไฟพลับพราว อย่าลืมผู้สาวที่อยู่บ้านนา เก็บคำหวานที่อ้ายเคยให้ ผูกเอาไว้กับวันเวลา เฝ้าคอยอ้ายหวนคืนมา เบิ่งแยกฮักเฮา ส่งกำลังใจให้อ้ายนั้น ทำงานแลกเงิน บนความห่างเหินเกี่ยวกอดอ้ายไว้ ในใจเหน็บหนาว เติบโตแล้วจำแยกย้าย สร้างชีวิตให้ดีกว่าเก่า อยู่แห่งใด ให้ฮักของเฮานำทาง ไปอาบแสงเดือนบ้านอื่น อย่าลืมคืนกลับมาบ้านเฮา เมืองร้อนแรงแสงไฟพลับพราว อย่าลืมผู้สาวที่อยู่บ้านนา เก็บคำหวานที่อ้ายเคยให้ ผูกเอาไว้กับวันเวลา เฝ้าคอยอ้ายหวนคืนมา เบิ่งแยกฮักเฮา ส่งกำลังใจให้อ้ายนั้น ทำงานแลกเงิน บนความห่างเหินเกี่ยวกอดอ้ายไว้ ในใจเหน็บหนาว เติบโตแล้วจำแยกย้าย สร้างชีวิตให้ดีกว่าเก่า อยู่แห่งใด ให้ฮักของเฮานำทาง อยู่แห่งใด ให้ฮักของเฮานำทาง