กอดอ้ายในฝัน

ลมแล้งแห้งผาก พลัดพรากคนรักจากนาลาไกล สัญญาหัวใจ ฝากอ้ายไว้ในเป้ความฝัน ส่งอ้ายขึ้นรถไฟ คำพูดสุดท้ายเฮาสิบ่ลืมกัน กี่ความคิดฮอดลอดผ่าน ยามที่ลมเหงาพัดซูนหัวใจ มองดูรูปถ่ายเคียงคู่กับอ้าย แปะอยู่หน้าเฟส มื้อบุญผะเหวด ฟังเทศน์ทำทานเที่ยวงานเคียงกาย สี่ห้าเดือนผ่าน ข่าวคราวอ้ายนั้นเงียบหายห่างใจ มือถือเฟสบุ๊คปิดไป ข่าวคราวเงียบหายเหมือนลมลับลา อ้ายคงลืมคืนวันเก่า เก่า ฮู้บ่นอแผ่นดินฮักเฮา เปื้อนรอยน้ำตา * เบิ่งโค้งขอบฟ้า ไต่คันแทนามื้อบ่มีอ้าย คิดฮอดยามใด ฝากรอยแผลใจของคนห่วงหา กอดอ้ายในฝัน ว่างเปล่าข่าวการกลับมา ให้ลืมหรือหักใจลา ส่งข่าวมาบอกกันสักคำ แผ่นดินหัวใจ เคยปลูกฮักไว้ ใส่บาตรร่วมขัน คำว่าเฮาฮักกัน ฝากลอดรั้วหัวใจไถ่ถาม เสียงหวูดรถไฟ แว่วมายามใด๋ให้ยิ่งตอกย้ำ เบิ่งตาเว็นตกน้ำยามค่ำ สิเกี่ยวก้อยไผไต่คันแทนา