Dade Gharibi

غریبی سخت مرا غریبی سخت مرا دل گیر داره غریبی سخت مرا دل گیر داره فلک بر گردنم زنجیر داره فلک از گردنم فلک از گردنم زنجیر بردار که غریبی با دلم زنجیر داره اگر دستم رسد بر چرخ گردون اگر دستم رسد بر چرخ گردون از اون پرسم از اون پرسم که این چون است و آن چون یکی را داده ایی یکی را داده ایی صد ناز نعمت یکی را یکی را آلوده در خون بهارونم رسد جوانیم هم جوانیم هم بود نگذشت سر قبرم سر قبرم جوانان لاله روی زمین که بهرشان باید به گل گشت تن محنت کشیده تن محنت کشیده دارم خدایا دل حسرت کشیده دل حسرت کشیده دارم خدایا زشوق مسکن زشوق مسکن داد غریبی زسینه آتش دارم خدایا