Kalos Irthes Paraxene Sto Topo Mou

Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή Για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή Και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου Που έτσι κι αλλιώς ξεσυνερίζεται το κέφι σου Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό Σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό Μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου Που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου Που 'ναι σαν να συνέβη χθες και ορκίσου Αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς Πουθενά να μη τη πεις Καλώς ήρθες ξένε στον τόπο μου Άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί, να πιεις Συγχωρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου Μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες Κουρασμένο σε βλέπω πρέπει καιρό να γυρίζεις Όμως μέσα στην ζαλάδα μου και πίσω απ' της σκιές Σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις Γεια σου και σένα έλειπα χρόνια ήμουν κάπου μακριά Μ' έφεραν πίσω δυνατές φωνές Και κάποιες τύψεις μου που είπαν πως εδώ κοντά Έχω γεννηθεί και έχω πεθάνει δύο χιλιάδες φορές Να τα μας καλά είπα όταν σε είδα Πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς Απ' άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα Αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα Και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά Ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα Σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά Γι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές Σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλυτώσω Μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές Δεν με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα Κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα Άκου λοιπόν τι θα τους πεις Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί Κι αφού σκοτώνουν στο όνομα μου Πες αναβάλλεται η γιορτή Πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε Δεν κάνει στάση Γολγοθά Πες ο παράξενος πως χάθηκε Και έφυγε οριστικά Μπερδεμένα μου τα λες αλλά γουστάρω Πρέπει να σπούδασες την τέχνη του μυαλού Ή σαν και μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω Και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού Γιαυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο Για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις Κάτω απ' το φώς το μέτωπο έχεις ιδρωμένο Μα το προσέχεις καθαρό δεν θα ντραπείς Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες Αυτοκράτορα με χρίσανε με κάναν στρατηγό Τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες Και δεν ήξερα τίποτα εγώ Που με βρήκες εδώ κάτω τι μ' έφερες Το μυαλό μου δεν σαλεύει απο κούνια Σαν να γεννήθηκα μου φαίνεται χθες Ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου Προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στον στραυρό Αυτοί πουλήσαν ακριβά την γεννησή μου Αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θυσαυρό Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό Και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν Όταν με σκότωναν κοιτούσαν ουρανό Κι έτσι προλάβαν απο κει συγχωρεθήκαν Ωραίος, παράξενε φίλε μου απόψε Για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό Πάρε μια κούπα, πάρε ψωμί και κόψε Να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί Κι αφού σκοτώνουν στο όνομα σου Θα πω αναβάλλεται η γιορτή Πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε Δεν κάνει στάση Γολγοθά Θα πω ο παράξενος πως χάθηκε Και έφυγε οριστικά