Morghe Shab

چو مرغ شب خواندی و رفتی، دلم را لرزاندی و رفتی شنیدی غوغای طوفان را، ز خواندن واماندی و رفتی ز باغ قصه به دشت خود، سایه ابریست در دل مهتاب مثل روح آزرده مرداب، دلم را لرزاندی و رفتی چون مرغ شب خواندی و رفتی آخی، تو اشک سرد زمستان را، چو باران افشاندی و رفتی سیاه شب لاله افشان شد، کویر تشنه گلستان شد تو می آیی آی تو می آیی، ز باغ قصه به دشت خود ز راه شیری پر مهتاب، آخی، تو میباری چو گل باران به جام نیلوفر مرداب، آخی، تو میباری چو گل باران به جام نیلوفر مرداب، آی، به جام نیلوفر مرداب