Teleutaia Selini

Σε είδα να φτάνεις στο νησί ψάχνοντας την ανεμελιά σου Να σκάει ο άνεμος επάνω στα μαλλιά σου Να πέφτουνε πλανήτες να είσαι ανάσκελα στην άμμο Να σηκώνεις χέρια πάνω μπας και μπουν στην αγκαλιά σου Και από το τέλος έπεσες μες την εκκίνηση Σαν τις σταγόνες απ' τα μάτια στη συγκίνηση Έχασες πολλές στιγμές ζητώντας μια εξήγηση Και την ανάγκη σου ζητώντας καθοδήγηση Αυτή η μανία σου να τα ελέγχεις όλα είναι σκλαβιά Σου σφίγγει την ανάσα σαν θηλιά Κι αν συνηθίσει ο λαιμός σου στα σχοινιά Όποιος πάει να σου τα βγάλει θα τον διώχνεις βιαστικά Είναι κληρονομιά το βίωμα Τσαλακωμένο μες στη τσέπη σου σημείωμα Και έχει πόνο το ξετύλιγμα, και ακόμα πιο πολύ έχει το μήνυμα Μα αν θέλεις να σε μάθεις τότε θα υποστείς το τίμημα Κι όλο μιλάς και σου υπόσχεσαι αλλαγές Μα η συνήθεια τις ακούει σαν απειλές Δύσκολα κάνεις όσα εύκολα τα λες Ίσως δεν φτάνει απλά μόνο να το θες Κι όλο μιλάς και σου υπόσχεσαι αλλαγές Μα η συνήθεια τις ακούει σαν απειλές Δύσκολα κάνεις όσα εύκολα τα λες Ίσως δεν φτάνει απλά μόνο να το θες Σε είδα χαμένο μες στη πόλη να μιλάς στον εαυτό σου Να μετανιώνεις που άκουσες τον δισταγμό σου Να καταπίνεις τον μεγάλο στεναγμό σου Για να μην αναστατώσεις όσους είναι στο πλευρό σου Και σου 'χει λείψει η συντροφιά ενός νοήματος Η αναγέννηση του νέου ξεκινήματος Και αντί να βλέπεις τους πλανήτες του διαστήματος Τυφλώνεσαι και πνίγεσαι στη θέα ενός διλήμματος Η υπομονή σε βοηθάει μα δεν στο λύνει Μπήκε πάλι ο πανικός και ανησυχείς πόσο θα μείνει Η συμβουλή των αλλωνών αδύναμη να κατευθύνει Πως ανάβει αυτή η φλόγα που όλο σβήνει; Γεμίζεις τα πνευμόνια νικοτίνη με βιασύνη Δεν έχεις μία σκέψη να σου βγάζει εμπιστοσύνη Το μυαλό σου πάει να σκάσει σαν μπουκάλι με βενζίνη Και σκέφτεσαι το τέλος σαν να είσαι στη σπηλιά με τον Λιαντίνη Δε γαμιέται θα την κάνω λες μα κάτι δεν σ' αφήνει Κάτι ακόμα μέσα σου ελπίζει για γαλήνη Σηκώνεσαι και λες πως είναι η τελευταία σελήνη Που μπαίνεις μες στο στίχο μου με φόβο και με οδύνη Κι όλο μιλάς και σου υπόσχεσαι αλλαγές Μα η συνήθεια τις ακούει σαν απειλές Δύσκολα κάνεις όσα εύκολα τα λες Ίσως δεν φτάνει απλά μόνο να το θες Κι όλο μιλάς και σου υπόσχεσαι αλλαγές Μα η συνήθεια τις ακούει σαν απειλές Δύσκολα κάνεις όσα εύκολα τα λες Ίσως δεν φτάνει απλά μόνο να το θες Κι όλο μιλάς και σου υπόσχεσαι αλλαγές Μα η συνήθεια τις ακούει σαν απειλές Δύσκολα κάνεις όσα εύκολα τα λες Ίσως δεν φτάνει απλά μόνο να το θες