Toprak

Sen kötüyken insanlar kötüydü, herkes böyle kötüyken söyle Niye kötü kötülük Suç mu hayattan beklemek şöyle bi öpücük Ve iyilik yok artık insan, insandan daha da küçük Hayatın bana sunduğu tüm elmalar çürükken Nasıl dik durayım karşınızda Boynum bundan bükük Geçmişin bir manası yokmuş kalbiniz kütük Bunu anlamak da parmağıma olmuş en büyük yüzük Küçük bir umut gerek, tokatladıkça felek İçim haykırdıkça dinlemem gerek onu Bana yaptığınız cenaze boş İnsanlara gülmeyi öğrettim ben ama herkes ağlıyormuş Hayatım hep acı dolu Bunun ilacı sonum Yolun yamacı çukur Ve ıssız bir yere gömün beni, korkarım birilerini çok üzdüm Hiçbir toprak kabul etmedi beni Hiçbir toprak