Kuldagrá settist sólin á sæ
Eftir sleitulaust regn í maí
Og lauf af trjám féllu af
Svo föl og sumarið svaf
Undir vorinu vært og draumlaust
Og í blóði okkar vakir íslenskt haust
Liggur sakleys' á lygabeð
Lífið er eintómt streð
Kossar og kynlíf í verðlaun
Fyrir að komast í þá raun
Sem lostinn þeim færði sem gulrót
Í ástarbæli er aska og sót
Þú mátt kalla mig Ísmael
Óreiðan mun rétta sig af
Öldurnar sefast, aldrei skaltu efast
Við siglum brátt spegilslétt haf
Þráðum bara þöglar stundir
Þreytt hún hvíslar Þú mundir
Eftir deginum okkar í gær
Og hún færir sig hljóðlega nær
Hjarta þitt skrifaði: að eilífu minn
Í vinstra hólfið og gaf mér lykilinn
Það er tónlist í óreiðu tímans
Það er angist í minni símans
Og þráhyggjan þarf sinn straum
Líkt og svefninn þarf sinn draum
Kvíðinn er kóngurinn sem stendur
Með kaldar og tinandi hendur
Þú mátt kalla mig, ef þú vilt, Woland
Óreiðan réttir sig af
Og öldurnar sefast, aldrei mátt efast
Og við munum sigla spegilslétt haf
Musterin eru minningar og súlur
Molnaðir veggir eftir kúlur
Sem ráku vonina á flótta
Og vöktu í fólkinu ótta
Og hún sagði: Þú ert sólin mín
Og hjartað opnaði öll hliðin sín
Kuldagrá settist sólin í sæ
Við vitum það rigndi' allan maí
Frá vörunum féll' ósögð orð
Sem skriðu í skugg' undir borð
Hvar sumarið sefur draumlaust
Og í augunum vakir íslenskt haus
