Głośniej (feat. Igor Herbut)

Zbyt wiele ludzkich głów, nie ma gdzie schować się Za dużo krwi wsiąka w bruk, powinna w żyłach biec Zbyt ciepłe wody rzek, żeby się dało żyć Zbyt wiele w morzach wód, żeby nie topić wysp Zbyt czyste mamy ręce siedząc na samej górze Za mało myśli w nas, żeby nie patrzeć z góry Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat Niech zapory pękną od uderzenia fal Mam już dosyć stania i opadania rąk Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos Masz tyle niepewności, gdy jesteś całkiem sam Zbyt wiele możliwości, by cieszyć się z tego, co masz Masz tak małe dłonie, że nie naprawisz zmian Lecz tak ogromne usta, że możesz pożreć świat Tysiące dobrych chęci i morze złotych rad Choć siedzą w mojej głowie, zam nie posklejam nas Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat Niech zapory pękną od uderzenia fal Mam już dosyć stania i opadania rąk Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat Niech zapory pękną od uderzenia fal Mam już dosyć stania i opadania rąk Znów próbuję krzyczeć Kolejny raz się czuję jak w tym najgorszym śnie Że się nie mogę ruszyć, chociaż tak bardzo chcę Razem z setkami ludzi rzucam o ścianę groch I będę rzucał mocniej, nie chcę uciekać stąd Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat Niech zapory pękną od uderzenia fal Mam już dosyć stania i opadania rąk Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat Niech zapory pękną od uderzenia fal Mam już dosyć stania i opadania rąk Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat Niech zapory pękną od uderzenia fal Mam już dosyć stania i opadania rąk Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos Chcę wyrzucić z siebie to, co trzymam już od lat Niech zapory pękną od uderzenia fal Mam już dosyć stania i opadania rąk Znów próbuję krzyczeć, lecz w gardle staje głos