Gij

عادت شده بود واسَت آزارم! میرم و خاطره هامو واسَت میذارم! حیفِ شبایی که من واسه تو بیدارم! ابری نبودم ولی واسه تو میبارم! اشتباهِ من بود که با تو بُر خوردم! آبروی دلَمو پیشِ تو بُردم! صد دفِه بیخود واسه تو مُردم! رسیده دیگه به مو صبرم، بگو اون همه عشق کو؟! تو رفتی هنوز گیجَم، نفهمیدم، مگه نمیگفتی که عشق بود؟! حتّی میدونم اینَم که بمیرم دیگَم فرقی نداره باشم کم یا زیاد! فهمیدم نبودنَم، نموندنَم، نه عاشقِ تو بودنَم، به چشِ تو نمیاد! (عادت شده بود واسَت آزارم!) (میرم و خاطره هامو واسَت میذارم) (حیفِ شبایی که من واسه تو بیدارم!) (ابری نبودم ولی واسه تو ...) نمیگم چرا من؟! شاید خودم مقصّرم! تو رفتی واسَت مهم نی انگار بدونِ تو از دست برم! تو که میدونستی رفتنی بودی چرا قلبِ تنهامو تا اینجا کشوندی؟! میریختم همه چیزَمو پات اگه پیشَم میموندی! رسیده دیگه به مو صبرم، بگو اون همه عشق کو؟! تو رفتی هنوز گیجَم، نفهمیدم، مگه نمیگفتی که عشق بود؟! حتّی میدونم اینَم که بمیرم دیگَم فرقی نداره باشم کم یا زیاد! فهمیدم نبودنَم، نموندنَم، نه عاشقِ تو بودنَم، به چشِ تو نمیاد! (عادت شده بود واسَت آ...)