Vedae Baed Az Raftan

آنجایی نشسته چشمت بر در خواب از تو میپرهیزد دلشوره داری آنجایی آبستن بغضی تلخ گویی که بر پیشانی صد کوره داری میبینم طاقت نداری با من وداع بعد از رفتن چشم تو روشن بوسیدنت را فرصت نداد قحطی ام تعمیدم دادند با رنج سرسختی ام باور کن امشب مصلوب خوشبختی ام با مرگ سرخم بطلان این بازی ام از هر چه گفتم هر چه کردم راضی ام گریه نکن من کابوس این قاضی ام داغم را چه کس خبر خواهد داد فقط هراسم این است که خواهدت گفت نااهلی دریده این پیراهن به خون من غلتیده چه خواهدت گفت آزادم و خون بهایم این است مکن دریغ از راهم ایمان خود را بیداری صدای کل می آید هر کس عزا پوشیده آبان خود را بوسیدنت را فرصت نداد قحطی ام تعمیدم دادند با رنج سرسختی ام باور کن امشب مصلوب خوشبختی ام ... با مرگ سرخم بطلان این بازی ام از هر چه گفتم هر چه کردم راضی ام گریه نکن من کابوس این قاضی ام ...