Oude Mensen

Wat een stille oude dag Je ogen staan zo ver Zien de wereld nog, zoals ie vroeger was En de weemoed, als je lacht Daarin spreken jaren mee De oorlog als een wond die nooit genas En mijn zoon rent als de wind voorbij Hij kent alleen vandaag Maakt een cirkel om je heen En komt 's avonds met z'n vraag: Wat zijn oude mensen Zachte witte mensen Als bomen in het park zo hoog Ze kijken even ver Wat zijn oude mensen Nevelige mensen Als bomen in het park zo oud Zo mooi zijn oude mensen Een leven lang op reis Wie kent nog jouw verhaal Wie neemt de tijd om langzaam terug te gaan Zelfs de mannen zijn nu grijs Als lavendel in je tas Maar je liefde raakt ze onveranderd aan Wat zijn oude mensen Nevelige mensen Als bomen in het park zo hoog Ze kijken eindeloos ver Jouw stem in het avondlicht Vergeet alle tijd Weer jong sta jij opeens voor mij Wat zijn oude mensen Stilgeleefde mensen Als bomen in het park zo oud Zo mooi zijn oude mensen