Rangi

حواسم جمع سوادم کم روبه روی این پهنا کیهان زندگی و بچگی و خستگی و عشق و وابستگی و دنیای پنهان دوری ازم بهم نزدیک بزرگ ترینی بی تردید زمین مون دورِ ستاره ت چرخید حیاط، توپ بازی تفریح پاس بده، بزنم گل لبِ باغچه لیوان آب خالی روی طاقچه چهار فصل اون بیرونه اینجا هم ایرونه ایرونم می مونه هی توی ذهنم تا وقتی که زنده م کُلّ این دنیا یه رویاست ایول همش رو می دونم از اول همه ش اینجا بود، توی قلبم تَرَک خورد اما نذاشتم بشکنه نذاشتم بهم بگن چی از چی بهتره وجدان رو لخت کردم زدم توی رگم حالا ارتباطش با دلم شده یک سره تا حالا ریخته از دستت یک ذره من دادم مورچه ها ببرن سره سره پنیر، نون کنارشم یک کمی تَره جای همه تو خاکه حالا کی بالاتره می شه قسمت کرد جای اینکه جنگید می شه عشق رو فهمید باهاش خندید می شه سیاه نبود سفید نکرد می شه دنیا رو با هم دیگه ببینیم رنگی من رو حس می کنی نه نه! تو سینه ت دیگه شده سنگی و سنگین و سنگین تر بیا روی سطح برای روز بهتر