ฌิน

เคยกินเคยนอน เคยทำอะไรก็อยู่ข้างเธอ จะตอนกลางวันกลางคืน ก็ยังมีกันเสมอ ยังเห็นเธออยู่ ถึงแม้ว่าเธอจากไปแล้ว ยังเข้าไปมอง ยังเข้าไปดู เธอทำอะไร ยังทักยังถาม อยากรู้ว่าเธอนั้นอยู่ที่ไหน ถึงแม้ว่าฉัน จะไม่มีสิทธิ์อีกต่อไป ก็ทั้งที่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเธอไม่อยากให้รบกวน และฉันเองก็รู้ตัวว่าต้องปรับตัวเอง ให้อยู่คนเดียวให้ได้ แต่ทำไมหัวใจยังไม่ชิน ทำไมหัวใจยังไม่ชิน การรับบทโดนโยนทิ้ง ต้องมีใจแข็งเหมือนเป็นก้อนหิน ทำไมหัวใจยังไม่ชิน เมื่อไหร่น้ำตาจะหยุดไหลริน เมื่อไหร่ที่ฉันจะพร้อม ยอมรับความจริง ให้ชินกับความไม่เคยชิน ขอโทษที่ฉันทำตัวให้น่ารำคาญ แม้ว่าเราทั้งสองจะจบกันไปแสนนาน แต่ฝืนเท่าไร สมองกับใจไม่ทำตาม ก็ทั้งที่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าเธอไม่อยากให้รบกวน และฉันเองก็รู้ตัวว่าต้องปรับตัวเอง ให้อยู่คนเดียวให้ได้ แต่ทำไมหัวใจยังไม่ชิน ทำไมหัวใจยังไม่ชิน การรับบทโดนโยนทิ้ง ต้องมีใจแข็งเหมือนเป็นก้อนหิน ทำไมหัวใจยังไม่ชิน เมื่อไหร่น้ำตาจะหยุดไหลริน เมื่อไหร่ที่ฉันจะพร้อม ยอมรับความจริง ให้ชินกับความไม่เคยชิน แต่ทำไมหัวใจยังไม่ชิน ทำไมหัวใจยังไม่ชิน การรับบทโดนโยนทิ้ง ต้องมีใจแข็งเหมือนเป็นก้อนหิน ทำไมหัวใจยังไม่ชิน เมื่อไหร่น้ำตาจะหยุดไหลริน เมื่อไหร่ที่ฉันจะพร้อม ยอมรับความจริง ให้ชินกับความไม่เคยชิน