Αν είχαν άρωμα και χρώμα τα όνειρά μου
θα'τανε γκρίζα θα μύριζαν βροχή
σαν τον χειμώνα την ψυχή
Κάπου στο πάτωμα σπασμένη η καρδιά μου
σαν την κορνίζα που ήμασταν μαζί
έγινε θρύψαλα κι αυτή
Ανεμοθύελλα και δυνατός βοριάς
με καταιγίδα μοιάζει απόψε η μοναξιά μου
χίλιες φορές μου είχες πει πως μ'αγαπάς
χίλια κομμάτια έχεις κάνει την καρδιά μου
Ανεμοθύελλα και δυνατή βροχή
σ'ένα παράθυρο θολό και σκονισμένο
να περιμένω μήπως και φανείς εσύ
εσύ που κάποτε ήσουνα όλη μου η ζωή
Αν είχε δρόμους με δέντρα η ψυχή μου
θα'τανε άδειοι στο φως του δειλινού
σκόρπια ξερόφυλλα παντού
Ανεμοθύελλα και δυνατός βοριάς
με καταιγίδα μοιάζει απόψε η μοναξιά μου
χίλιες φορές μου είχες πει πως μ'αγαπάς
χίλια κομμάτια έχεις κάνει την καρδιά μου
Ανεμοθύελλα και δυνατή βροχή
σ'ένα παράθυρο θολό και σκονισμένο
να περιμένω μήπως και φανείς εσύ
εσύ που κάποτε ήσουνα όλη μου η ζωή
