Sevgili Abim Ahmet Arif'e ve Analar Dolusuna Dair

Sevgili abim Ahmet Arif'e ve analar dolusuna dair Tamam, Anadolu'm, tamam Canımın içi ihtiyar Akdenizin altın sopalı çobanı Geçmişi anmak yaramıyor sana Anmak yaramıyor sana çocuklarını Hangi yol çatındasın bilmiyorsan Gelmiyorsa beklediğin sevgili Neye yarar geçmiş duraklarda kalan ışıklar? Bitiriyor seni kendi uydurduğun yalan Bitiriyor seni ihanetler ayrılıklar Tamam, kabul, eyvallah Âdem de Havva da senin çocuklarındı Belki senin güleç, verimli yüzüne Nasırlı, insafsız topuklarını İlk basan onlardı Dolaşırlardı başı dik Dolaşırlardı onurlu, çetin güzelliğinde Mağara, dulda, kuytu, koyak aramazlardı Sevişirlerdi özgür, aleni Sevişirlerdi en sivri, en alnı açık yerinde Ağrı gibi, Van gibi, anam gibi güzelliklerin vardı Üç yanın deniz vurgunu, orta yerin göller, göletler Hele yazın akşam güneşinde, Bizans'a dön arkanı Sağ yanağında Urfa, Diyarbekir, Mardin Birer yakışıklı çar çıbanı İnanıyorum o gün olası değildi Bugün de bulmak zor eşini Büyük ihtimal Âdem oğlu Habil Seni paylaşmamak için boğazladı kardeşini Ama yeter, analar dolusu Bırak şu emekli avcı kahramanlığını Bırak kemikleriyle Çelik çomak oynamayı Urfa önünde kurşun atanlar gibi Sen kendine bak, eski delikanlı, eski kahraman Hangi kalemin yazısıdır bu, zorlu yazısıdır bu? Seni bile kalleş etti zaman Hele bak, nice muhbir babalar doğurdu bağrını Lanet okuyor sana gün uğruna can veren çocukların Artık görmüyor gözlerin engereğin çatal dilini Görmüyor gözlerin karlı, kalleş hainliğin uçurumlarını Sen söyle de pörsümüş yüreğine İhbar etmesin karda kışta kimseye Saklandıkları yerleri bizim çocukların Üç güzeller bir, benim üç güzelim var Şiir dünyasında Nazım Hikmet, Ahmet Arif, Enver Gökçe Üçü adına yazdım bunu Üçü de örgütlü geliyor üstüme Ama ayıp, ama utansınlar artık Arkadaşlarımdı bu adamlar En kötü, en kara, zehir zıkkım akşamlarda Ellerini öper, aydınlanırdım Bu üç adam yok mu, bu üç adam Enver, Hasan Hüseyin, Nazım Bunlar benim dostlarım Bunlar benim düşmanım Cigarayla yanıp, cigarayla bağdaş kurup Rakıyla oturduğum akşamları kolluyorlar Bed gecelerde geliyorlar Bekliyorlar, geliyorlar Benim kadim arkadaşım Enver Akça, çiçekçe Enver Kürsüleri basan Kusar gibi höyküren ben değilim Ne Tanrı kadar Türk ne Hira dağı kadar Müslüman'ım Canım abim Hasan Hüseyin, inan Bedrettin vurulduğunda cömertçe açtım bağrımı "Vurun, ulan", dedim Bedrettin cömert ölmüş Yaşayacak ne'm var bur'da? Bak Nazım, yaşamış adamsın İhaneti gördün yaşamının ilk kaçıncı yılında Öpülesi kemiklerin gömülü değilse Anadolu'da Bu esintili çınar ağacı dibinde Ben sorumlu değilim, yanlız ben değilim Ama niye kötü akşamları seçiyorsunuz? Emrivaki değil, rica ediyorum sizden Başım' üstünde yeriniz var, davetlimsiniz Okumayı söktüğünde oğlum Ali, Temmuz Ali Okumayı seçtiğinde Devrim onur duyacaksınız Sizin dizelerinizi sizden daha okuyacak, anlıyacaksınız Güzel bi' gösteri akşamı gelin Görevini yapmış, unu elenmiş, eleği asılmış İşi bitmiş şairler gibi değil Şiirler gibi gelin