Κλείνω αργά τα βλέφαρα μου
Στα όνειρα μου βαθιά πληγή
Η νύχτα κάπου αλητεύει
Εσένα κλέβει κι η μέρα αργεί
Πίσω απ' την πόρτα στέκει ο χρόνος
Καπνίζει μόνος και νοσταλγεί
Ποιος ξενυχτάει και ποιος κοιμάται
Ποιος με θυμάται πάνω στη γη
Μαχαίρι γυάλινο μοιάζει ο αέρας
Κόβει της μέρας τον στεναγμό
Σκορπά στον κόσμο το άρωμα σου
Λέει το όνομα σου μ' ένα λυγμό
Σε τραγουδούν δυο χείλη ξένα
Κι όμως εμένα φτάνει ο σκοπός
Όλα δικά μου μα όλα ξένα
Χωρίς εσένα να ζήσω πως
Όλα δικά μου μα όλα ξένα
Χωρίς εσένα να ζήσω πως
Της καρδιά το φως πως δυναμώνει
Και τα μάτια μου βουρκώνει
Άδειοι της αγάπης σου οι δρόμοι
Κι ούτε μου ζητούν συγγνώμη
Που δε σε φέραν ποτέ ως εδώ
