Słońce zanurza w promieniach
Miasta monotonny schemat
Drzewa co zgubiły liście
Czarne są od wron
Cisza gęstsza jest niż woda
Ja w niej z Tobą zanurzona
Czy tej ciszy bać się czy nią
Słodko karmisz mnie?
Wciągając mnie wtórują Ci wszystkie Twoje gwiazdy
Ta siła jak kosmiczny pył
Co gardło nieme drapie
Wciągając mnie, zatracasz się
I wszystkie Twoje gwiazdy
Ta siła jak kosmiczny pył pokryje ciała nasze
A to miasto już umarło
Cicho z kabli głuchym trzaskiem
Połączyła mnie z nim nagle
Błoga, szklana więź
Cisza gęstsza jest niż woda
Ja w niej z Tobą zanurzona
Czy tej ciszy bać się czy nią
Słodko karmisz mnie?
Wciągając mnie wtórują Ci wszystkie Twoje gwiazdy
Ta siła jak kosmiczny pył
Co gardło nieme drapie
Wciągając mnie, zatracasz się
I wszystkie Twoje gwiazdy
Ta siła jak kosmiczny pył pokryje ciała nasze
