Âvâz & Piano

خوش میروی به تنها تنها فدای جانت خوش میروی به تنها تنها فدای جانت مدهوش میگذاری یاران مهربانت ای گلیون خرامان با دوستان نگه کن تا بگذرد نسیمی بر ما ز بوستانت دانی چرا نخفتم تو پادشاه حسنی خفتن حرام باشد بر چشم پاسبانت هر دم کمند زلفت صیدی دگر بگیرد پیکان غمزه در دل ز ابروی چون کمانت من آب زندگانی بعد از تو می نخواهم بگذار تا بمیرم بر خاک آستانت