Nashod

بار آخر که دیدمت گفتم رگامو میبرم نشد ازت خداحافظی کنم خون میره از تنم زنده نمی مونم چه توقعی داری از این دستای بی جونم با دستای مادرم بسته میشه چشمم خداحافظ اون دنیا میینمت عشقم گلایه ای نیستا تقدیر من اینه که مادرم روی سنگ قبرم بشینه حلالم کن مادر دنبال من نگرد این تیغ لعنتی آبرو داری نکرد میدونم شاید دلت تنگ شه یه روز بازم سر خاکم بشینی لالایی بگی واسم اینجا پاییز نمیشه برگا نمیریزه خیابوناش هیچکدوم عابر نداره مامان به جرم خودکشی جهنمی شدم اصلا نترسیا به خدا آتیش نداره خداحافظ اون دنیا میبینمت عشقم این شبای لعنتی انتظار دوری بود زیر پا میذارم این زندگیمو که زوری بود رسم بی وفاییه راهی نمونده بود این تنه داغونمو به آتیش کشونده بود بیخیال غصه ها بیخیال خاطرات همیشه یه روزی هست هیچکسی نمونه پات شاید از دنیا فقط مردنش سهمِ منه یکی با مردنش اینجا دل به دریا میزنه دوباره قصه ی عشق یکی بود یکی نبود انگاری قلبِ شکستم سهم این دنیا نبود دلگیرم از آدما گریه های بی امون به همین دردا قسم دنیا مال ما نبود مرگ این آرزوهام زیر پامو خالی کرد مادرم دنیا اینه روزگار رحمی نکرد دیدی جز نامردی هیچی تو دنیا نیست مادرم دیدی که حتی سایه مم پشتم نیست یادته گفتی مرد نیستی اگه رگاتو نزنی نتونستم ببینمت این دمِ رفتنی مادر حلالم کن امشب میبرنم رو دست بهت گفته بودم عروست شیر پاک نخوردست این تن بمیره مامان مشکی نپوشیا در خونه واسم نزنی پارچه های سیاه مشتاتو نکوبی رو این خاک لعنتی بعد رفتم واسه همیشه راحتی آبرو داری کن نگن دلت خونه این صدای چیه داره قرآن میخونه وصیتم اینه که وقتی زیر خاکم مادرم واسم لالایی بخونه اینجا معراجتو از رو زخماش میشناسن مامان خدا رو دیدم بدجوری گریه میکرد واسم خدا تعریف کرد داستان عاشقِ خون دلو مامان فرشته ها بدجوری زانو زدن جلوم نمیرم از این دنیا دنیا واسم تنگ شد دل به هرکی دادم به ما رسید دل سنگ شد خستم از این دنیا هیچکسی نیست پشتم روزی صدبار عشقو تو خودم میکشتم غربت بارونو گریه های نیمه شب زیر خاک میخوابم تا واسط غریبه شم گریه واسه مرد نباشی کجا برم آخرین دعامو کردم لحظه هات بدونِ غم