Κάπως μαθάντς επέθανα
Εσύ τσιτσάκ τη ψής ιμ'
Τερ' και παρακάλ' τον Θεόν
Αφ'ς κι έλα απ' οπίς ιμ'
Αν αποθάνω κι υστερνά
Και λύουμαι και βζήνω
Κι αν έμ'νες χώρια σην νηγήν
Εκές εσέν 'κι αφήνω
Σην πόρταν του Παραδεισί'
Θα κουβαλώ σε άνθια
Πελκι και ανασπάλω σε
Ντ' εσύραμε τα πάθια
Και θα καλωσορίζω σε
Με λόγια τση σεβτάς-ι
Και την εγάπ' ντο έκρυφτα
Αντσάκς θα εγροικάς-ι
